Welke weg zal ik gaan, waar brengt het naar toe.
Zo loop ik met mijn gedachten, roerloos in het rond.
Zomaar uit het niets hoor ik wat fluiten, ik kijk om me heen. Hoor ik echt iets?
Zo doende struikel daarbij over een klein doosje.
Een doos je vol verwachtingen, beloftes, maar ook dromen.
Maar door twijfels van zijn voorganger is het roerloos blijven liggen in het gras.
Heel voorzichtig kijk ik het doosje. De verwachtingen wat andere van je willen of van je verwachten slaak ik over.
De beloftes aan zich zelf zijn soms groot en niet realistisch, ik verlies mezelf bijna er in door er alleen al naar te kijken.
Maar ook zijn er in het doosje, dromen soms klein en soms groot. Waarom zijn ze niet uit gekomen. Waarom is dit niet uitgevoerd? Wat hielt de persoon zicht tegen.
Deze vragen bleven hangen toen ik verder liep, op weg naar mijn droom.
Het doosje vol mooie dromen, hou ik als een kostbare schat stevig in mijn handen vast.
