Help, Ik ben een autist!!
Ik was dit al voor dat ik het wist,
Alle goede adviseren en raden op 1 rij,
Alles wat ik nodig heb is duidelijkheid,
en een lijn van grenzen op 1 rij.
Als je denkt dat ik gestoord ben dan heb je het mis.
Ik heb alleen een stoornis,
Dat is geen stempel maar een deel van wie ik ben.
Vaak zijn er vele prikkels in mijn brein,
Ze komen en gaan, alle zo voorbij,
Met vele regels en laatjes op een rij,
Daar wordt je daar sociaal van?
Is dit aan geleerd of gekopieerd.
Wat hoort nu wel of wat is verkeerd?
Is samen zijn nu echt zo normaal?
Of is alleen zijn beter op zijn tijd?
Maar heeft iedereen deze wens niet op zijn tijd?
